زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

علی بن سوید






علی بن سوید سائی، از راویان ثقه شیعه و از اصحاب امام صادق، امام کاظم و امام رضا (علیهم‌السّلام) بود.


۱ - معرفی اجمالی



علی بن سوید سائی، نجاشی لقب او را سائی و منسوب به روستای سایه در نزدیکی مدینه دانسته، اما بعضی محققان معاصر می‌گویند که در برخی نسخه‌های خطی قدیمی، نسائی منسوب به نَسا، شهری در ترکمنستان کنونی ضبط شده است. در منابع حدیثی و رجالی شیعه چند تن با نام علی بن سوید و با القابی چون سائی، تَمّار، مدینی، شیبانی، حضرمی کوفی و صنعانی و در شمار اصحاب امام صادق، امام کاظم و امام رضا (علیهم‌السّلام) آمده است. از قراینی مثل صحابی بودن این سه امام و اشتراک در بعضی راویان برمی‌آید که همه عناوین از آنِ یک یا دو نفر از جمله علی سائی باشد، کما اینکه علی سائی هم از یاران و راویان این سه امام به‌شمار رفته و با امام کاظم (علیه‌السّلام) سؤال و جواب و مکاتبات متعددی داشته که نشان از جایگاه او نزد آن حضرت دارد و در زمانی که امام در زندان بوده، در پاسخ علی بن سوید وی را بسیار ستوده و از دوستداران خاص اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) معرفی نموده است. شیخ طوسی نیز او را توثیق می‌کند. احمد بن خَلاّل، بندار بن محمد طبری، محمد بن منصور خزاعی، حمزة بن بزیع و یونس بن عبدالرحمان از شاگردان و راویان سائی‌اند. علی بن سوید کتابی داشته است که آقابزرگ تهرانی آن را کتاب الحدیث می‌نامد.

۲ - پانویس


 
۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۲، ص۱۱۱.    
۲. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۷، مقدمه.    
۳. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۳، ص۵۸.    
۴. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۳، ص۶۰.    
۵. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۴۸.    
۶. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۸۰.    
۷. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۵، ص۳۸۴.    
۸. شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۶۵.    
۹. شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۱۳.    
۱۰. شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۴۰۶.    
۱۱. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۳۷۲.    
۱۲. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۲۷۶.    
۱۳. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، ص۳۳۳.    
۱۴. شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۴۳.    
۱۵. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۴۵۴.    
۱۶. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۸۰.    
۱۷. شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۶۵.    
۱۸. شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۱۸.    
۱۹. شیخ کلینی، الکافی، ج۸، ص۱۲۴.    
۲۰. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، ص۳۳۳.    
۲۱. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۴۹.    
۲۲. شیخ طوسی، الفهرست، ص۹۵.    
۲۳. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۶۶.    
۲۴. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۷۲.    
۲۵. طبرسی، علی بن حسن‌، مشکاة الانوار، ص۴۹.    
۲۶. طبرسی، علی بن حسن‌، مشکاة الانوار، ص۳۹۸.    
۲۷. راوندی، سعید بن هبةالله، الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۳۲۵.    
۲۸. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۹۲.    
۲۹. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۸۵.    
۳۰. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۲۹۲.    


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۰، برگرفته از مقاله «علی سائی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.